Działa przede wszystkim jako środek konserwujący, środek chelatujący i stabilizator, wzmacnia pienienie się i właściwości myjące np. szamponów i żeli pod prysznic. Jako chelator metali (wiąże metale ciężkie) zapobiega niekorzystnym skutkom twardej wody poprzez wiązanie się z jonami metali ciężkich zawartymi w wodzie oraz składnikach kosmetyków (np. w wodzie z ekstraktów), co z kolei uniemożliwia osadzanie się tych metali na skórze twarzy, włosów i skórze głowy. Wiąże metale ciężkie i spłukuje się z nimi – nie przenika przez warstwę rogową naskórka. Substancja ta jest szczególnie przydatna do stosowania w produktach spłukiwanych, które wymaga wody z kranu. Składnik ten dezaktywuje jony metali przez wiązanie się z nimi, dzięki czemu zapobiega pogarszaniu się stanu produktów kosmetycznych – zachowują one swoją przejrzystość i zapach. EDTA sam głęboko nie wnika w naskórek, jednak zwiększa jego przepuszczalność – zarówno dla dobrych, jak i złych substancji. Ponadto kosmetyków z EDTA nie należy stosować z lekami (maściami) zawierającymi żelazo, miedź, cynk, glin, ołów czy bizmut, ponieważ EDTA ma działanie wiążące metale ciężkie i może dezaktywować działanie np. maści cynkowej. Substancja zwiększa przepuszczalność naskórka zarówno dla dobrych, jak i złych substancji. Typowe stężenie Disodium EDTA zawarte w produktach kosmetycznych jest zbyt niskie, aby powodować znaczne szkody dla organizmu. Wszelkie informacje odnośnie szkodliwego działania EDTA dotyczą badań ze znacznie wyższą niż zawarta w kosmetykach dawką. Disodium EDTA ma działanie toksyczne jeśli dostaje się drogą wziewną, czyli podczas wdychania, jednak badania wykazują, że w produktach aerozolowych stężenie EDTA jest znacznie poniżej granicy stężenia szkodliwości tej substancji i substancja ta nie jest uznawana za szkodliwą nawet w produktach aerozolowych. Ustawa o kosmetykach ściśle regulująca zakres składników dopuszczonych do produkcji kosmetyków nie zabrania używania EDTA.
« Wróć do składników