Erytruloza – związek cukrowy, który może zastąpić DHA w samoopalaczach. W składzie chemicznym jest podobna do DHA i wykazuje podobne właściwości. Charakteryzuje się przy tym dużo większą stabilnością. Właściwość ta jest przez niektórych uważana za wadę tego związku, ponieważ na pierwsze efekty przebarwienia skóry trzeba czekać około doby. Jednakże dzięki wolniejszemu przenikaniu przez warstwę rogową naskórka możliwe jest równomierne rozprowadzenie preparatu i uzyskanie ładniejszej opalenizny niż w przypadku zastosowania DHA. Wolniejsze, łagodniejsze działanie erytrulozy pozwala na stosowanie jej w kosmetykach naturalnych.
Cechy:
– brak nieprzyjemnego zapachu po użyciu,
– większa stabilność niż DHA
– kompatybilna z większością składników kosmetycznych,
– bezpieczna dla skóry
Jest łatwo rozpuszczalna w wodzie, można ją wprowadzać do emulsji typu W/O. W kosmetykach jest kompatybilna do 20%, zazwyczaj dodaje się ją w stężeniu 1-5%.
Obecność w recepturze kosmetycznej innych składników zawierających grupy aminowe może zwiększać reaktywność erytrulozy.
Polimery aromatyczne zawierające poliwinylopirolidon (PVP) i aminy trzeciorzędowe, takie jak EDTA również mogą reagować z erytrulozą, chociaż reakcja przebiega wolniej.
Inne surowce, które mogą być łączone z erytrulozą to m.in. zagęstniki, hydrożele (kwas poliakrylowy i jego pochodne), kwasy owocowe (α- hydroksykwasy), nieorganiczne filtry UV (dwutlenek tytanu, tlenek cynku), sole i estry kwasu fosforowego.
Etanol nie ma wpływu na stabilność erytrulozy, ale zaleca się stosowanie go w stężeniu 20-30%.
Stabilność:
Niska temperatura i niskie pH dobrze wpływają na stabilność erytrulozy.
W roztworach o pH wyższym niż 5.5 erytruloza staje się niestabilna i może uwadniać się do alkoholi alifatycznych.